তুমিবিহীনতাত



আজি তুমিবিহীনতাত
        মই নিজান মনে বহি আছোঁ
ভাবি আছোঁ অতীতৰ কিছুমান
      অসম্পূৰ্ণ প্ৰেমৰ ছবি

এন্ধাৰত ছাঁতো হেৰাই  যোৱাৰ দৰে
         তুমিও হেৰাই গৈছিলা
               জীৱনৰ পৰা
আৰু দি গৈছিলা মোক কিছু
              স্মৃতি

আৰু
হয়তো,
এই স্মৃতি বোৰৰ বাবেই
মই হাঁহি আছোঁ এতিয়াও
তুমিবিহীনতাৰ মাজতো ।

ডায়েৰীৰ প্ৰতিটো পৃষ্ঠাই
               তোমাৰ কথাকে কয়
প্ৰথম পৃষ্ঠাই কয়
                 তোমাক লগ পোৱাৰ কথা
আৰু শেষ পৃষ্ঠাই কয়
                 তুমিবিহীনতাৰ কথা

বিহুৰ তলিত দেখিছিলোঁ তোমাক
মুগাৰ সাজত ,
নাচনীৰ ৰূপত।

তোমাৰ মৰম লগা হাঁহিতিত
               মই তোমাৰ প্ৰেমত পৰিছিলো
তুমি কোৱা কথা বোৰত
             বিচাৰি পাইছিলোঁ  আপুনত্ব ।

আৰু হয়তো
তুমিয়েই আছিলা মোৰ
প্ৰথম ভাল পোৱা।
মোৰ জীৱনৰ প্ৰথম  প্ৰেয়সী।

কিন্তু ,
সময় যে নিষ্ঠুৰ।
ই আঁতৰাই আনিলে
মোক তোমাৰ পৰা , তোমাক মোৰ পৰা
কেইটিমান ভুলৰ বাবেই
মই আজি তুমিবিহীন হৈ পৰিলোঁ ।

সচাকৈ কৈছোঁ ,
আজি তুমিবিহীনতাৰ মাজতো
মই হাঁহি আছোঁ।
হৃদয়ৰ সেই নিস্তব্ধ কোণত
সাচী ৰখা তোমাৰ স্মৃতি বোৰক লৈ।
অ
মই আজি
সচাকৈ  হাঁহি আছোঁ
তুমি বিহীনতাৰ মাজতো।
                                   # PRANJAL DUTTA#

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

      *** মৰমৰ মৰিচিকা *** মৰমৰ মৰিচিকা জনী হৃদয়ৰ মৰমবোৰ তোমালৈ বুলি প্ৰেৰণ কৰি তোমাৰ সতে কটোৱা সময় বোৰ স্মৃতিৰ  টোপোলাত সাঁচি ৰাখিলোঁ। এই যে তোমাৰ কাজল সনা মুগ্ধগ্ন চকুজুৰি এইজুৰি দেখিলেই এনে লাগে যেন হৃদয়ৰ ধপদ্ধপনীবোৰেও খৰধৰ কৰিব ধৰিছে। সময়বোৰ যেন লেহেমীয়া হৈ পৰিছে। এই যে যোৱাৰ আগত ইজনে সিজনক লগ ধৰাৰ এটা হেঁপাহ , আৰু লগ পালেই অহা হাঁহিটো উফফ যেন সদায় তোমাৰ কাষতেই বহি থাকিম তোমাৰ হাঁহিতিক লগত লৈ। এই যে দুয়োজনে অপেক্ষা কৰোঁ ৰাতি 11 বজাৰ ফোনকলটিৰ বাবে। দিনটোৰ ভালপোৱা আৰু অভিমানবোৰ লৈ আৰু , ফোন কলটো অহাৰ লগে লগে যেন অভিমান বোৰে ঠাঁচ নাচ হৈ যায়। উফন্দি থকা মুখতো যেন আহি পৰে এটা হাঁহিৰ খলকনি। এই মৰমৰ মৰিচিকা জনী হবানে মোৰহঁতে একেখন নাৱৰ যাত্ৰী বগাবলৈ দিবানে তোমাৰ প্ৰেমৰ জখলাডাল হবলৈ দিবানে মোক  তোমাৰ মৰুভূমিৰ এজন পদভ্ৰষ্ট প্ৰেমিক।???        *প্ৰাঞ্জল দত্ত*
Read more
*** মৌনতা  *** তোমাৰ পৰা আঁতৰি অহা আজি বহুদিনেই হল। তোমাৰ সেই চকুজুৰীৰ কথা বোৰ এতিয়া শান্ত হৈ পৰিল।  নিশাটোৰ  দৰেই। সেই চিনাকি মাত তো যেন এতিয়া ক্লান্ত  শ্মশান ৰ মৌনতাৰ দৰে।  এতিয়া যেন ৰাতিৰ আন্ধাৰে হেঁচামাৰি  নিঃশেষ কৰিব বিচাৰে  মনৰ সেই পোহৰৰ কণাবোৰ। যত নেকি  সাঁচিথোৱা আছে এটি এটি স্মৃতি  তোমাৰ আৰু মোৰ। এতিয়া যে মাথোঁ মৌনতা ভীষণ মৌনতা আৰু এই মৌনতাই যেন তিল তিল কৰি শেষ কৰিব ধৰিছে হৃদয়ৰ সেই গোপন কথাবোৰ  যত নেকি আছোঁ তুমি আৰু মই। গোলাপৰ দৰে প্ৰেমৰ সংজ্ঞা হব বিচাৰিছিলো । কিন্তু নাজানিছিলোঁ কাঁইটৰ সেই জখলাডাল বগাবলৈ। আৰু হয়তো বিচৰা নাছিলোঁ  ফুলপাহীৰ দৰে তোমাক ছিঙি আনিবলৈ। বিচাৰিছিলো মাথোঁ ভোমোৰৰ দৰে  তোমাৰ সতে এক গভীৰ প্ৰেমৰ আলিংগন।          *প্ৰাঞ্জল দত্ত*
Read more