*মৰুভূমিৰ মৰিচিকা তুমি*

তুমি মৰুভূমি ৰ মৰিচিকাহেন প্ৰেমিকাজনী
আৰু মই এজন পিয়াহঁত আতুৰ পৰ্যটক।
দূৰৰ পৰা তোমাক দেখি
দৌৰি যাওঁ তোমাৰ কাষলৈ,
তোমাক পোৱাৰ আশাত।
কিন্তু
তুমি হেৰাই যোৱা
তোমাৰ প্ৰেমিকহেন সেই মৰুভূমিৰ বুকুৰ মাজত।
আৰু মই অকলশৰীয়া হৈ
থমকি ৰওঁ ,
পুনৰ তোমাক দেখাৰ
এটা আশা লৈ।
                            #প্ৰাঞ্জল#

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

তুমিবিহীনতাত

আজি তুমিবিহীনতাত         মই নিজান মনে বহি আছোঁ ভাবি আছোঁ অতীতৰ কিছুমান       অসম্পূৰ্ণ প্ৰেমৰ ছবি এন্ধাৰত ছাঁতো হেৰাই   যোৱাৰ দৰে          তুমিও হেৰাই গৈছিলা                জীৱনৰ পৰা আৰু দি গৈছিলা মোক কিছু               স্মৃতি আৰু হয়তো , এই স্মৃতি বোৰৰ বাবেই মই হাঁহি আছোঁ এতিয়াও তুমিবিহীনতাৰ মাজতো । ডায়েৰীৰ প্ৰতিটো পৃষ্ঠাই                তোমাৰ কথাকে কয় প্ৰথম পৃষ্ঠাই কয়                  তোমাক লগ পোৱাৰ কথা আৰু শেষ পৃষ্ঠাই কয়                  তুমিবিহীনত...
Read more
      *** মৰমৰ মৰিচিকা *** মৰমৰ মৰিচিকা জনী হৃদয়ৰ মৰমবোৰ তোমালৈ বুলি প্ৰেৰণ কৰি তোমাৰ সতে কটোৱা সময় বোৰ স্মৃতিৰ  টোপোলাত সাঁচি ৰাখিলোঁ। এই যে তোমাৰ কাজল সনা মুগ্ধগ্ন চকুজুৰি এইজুৰি দেখিলেই এনে লাগে যেন হৃদয়ৰ ধপদ্ধপনীবোৰেও খৰধৰ কৰিব ধৰিছে। সময়বোৰ যেন লেহেমীয়া হৈ পৰিছে। এই যে যোৱাৰ আগত ইজনে সিজনক লগ ধৰাৰ এটা হেঁপাহ , আৰু লগ পালেই অহা হাঁহিটো উফফ যেন সদায় তোমাৰ কাষতেই বহি থাকিম তোমাৰ হাঁহিতিক লগত লৈ। এই যে দুয়োজনে অপেক্ষা কৰোঁ ৰাতি 11 বজাৰ ফোনকলটিৰ বাবে। দিনটোৰ ভালপোৱা আৰু অভিমানবোৰ লৈ আৰু , ফোন কলটো অহাৰ লগে লগে যেন অভিমান বোৰে ঠাঁচ নাচ হৈ যায়। উফন্দি থকা মুখতো যেন আহি পৰে এটা হাঁহিৰ খলকনি। এই মৰমৰ মৰিচিকা জনী হবানে মোৰহঁতে একেখন নাৱৰ যাত্ৰী বগাবলৈ দিবানে তোমাৰ প্ৰেমৰ জখলাডাল হবলৈ দিবানে মোক  তোমাৰ মৰুভূমিৰ এজন পদভ্ৰষ্ট প্ৰেমিক।???        *প্ৰাঞ্জল দত্ত*
Read more
*** মৌনতা  *** তোমাৰ পৰা আঁতৰি অহা আজি বহুদিনেই হল। তোমাৰ সেই চকুজুৰীৰ কথা বোৰ এতিয়া শান্ত হৈ পৰিল।  নিশাটোৰ  দৰেই। সেই চিনাকি মাত তো যেন এতিয়া ক্লান্ত  শ্মশান ৰ মৌনতাৰ দৰে।  এতিয়া যেন ৰাতিৰ আন্ধাৰে হেঁচামাৰি  নিঃশেষ কৰিব বিচাৰে  মনৰ সেই পোহৰৰ কণাবোৰ। যত নেকি  সাঁচিথোৱা আছে এটি এটি স্মৃতি  তোমাৰ আৰু মোৰ। এতিয়া যে মাথোঁ মৌনতা ভীষণ মৌনতা আৰু এই মৌনতাই যেন তিল তিল কৰি শেষ কৰিব ধৰিছে হৃদয়ৰ সেই গোপন কথাবোৰ  যত নেকি আছোঁ তুমি আৰু মই। গোলাপৰ দৰে প্ৰেমৰ সংজ্ঞা হব বিচাৰিছিলো । কিন্তু নাজানিছিলোঁ কাঁইটৰ সেই জখলাডাল বগাবলৈ। আৰু হয়তো বিচৰা নাছিলোঁ  ফুলপাহীৰ দৰে তোমাক ছিঙি আনিবলৈ। বিচাৰিছিলো মাথোঁ ভোমোৰৰ দৰে  তোমাৰ সতে এক গভীৰ প্ৰেমৰ আলিংগন।          *প্ৰাঞ্জল দত্ত*
Read more